Dit jaar bestaat Amsterdam 750 jaar en dat viert de stad met allerlei leuke en bijzondere activiteiten. Afgelopen dinsdag was in het Koninklijk Paleis Amsterdam het Paleissymposium. En niemand minder dan onze eigen Esther Vlaswinkel was uitgenodigd om daarbij aanwezig te zijn! Lees hieronder haar verhaal.
Een gesprek over de toekomst van de stad Amsterdam is altijd van belang, maar nu Amsterdam 750 jaar wordt is er extra aanleiding om te reflecteren op de staat van de stad en vooral: waar willen we heen met elkaar! Dat gebeurde op Dam 1 tijdens het Paleissymposium afgelopen dinsdag en ik mocht er als stedenbouwkundige bij zijn! Er was een fantastische line-up.
Het was geweldig om van Anne Hidalgo, de bevlogen burgemeester van Parijs, te horen hoe zij met haar stoere aanpak Parijs transformeerde naar een groene fietsstad met 55% minder vervuiling in tien jaar. Hoewel Hidalgo heel hoffelijk en charmant Amsterdam ophemelde, is het glashelder dat Parijs Amsterdam rechts aan het inhalen is als het gaat om leefbaarheid en gezondheid. Francine Houben overtuigde met een verhaal over nieuwe publieke plekken en liet aan de hand van haar gebouwen zien hoe deze bijdragen aan sociale verbinding. Het gesprek over de staat van stad en de stedelijke samenleving kreeg met de lezing van de Engelse historicus Jonathan Israel een extra dimensie. Heel beeldend schetste hij het Amsterdam van de 17e eeuw als meest diverse en open samenleving in de wereld met alle religies en culturen naast elkaar in het straatbeeld. Dat roept de vraag op: waar staan we dan nu? Tegelijk was het ongelofelijk om te horen dat er in die intellectuele wereld van Spinoza geen enkele denker was die vraagtekens zette bij de slavernij. Daar werd de zaal stil van.
Maar het meest inspirerend was de Nigeriaanse auteur Chimamanda Ngozi Adichie. Wat een heldin! Met haar poëtische voordracht over de stad als belofte, “The city as a symbol of the hope for unity “, bracht ze me werkelijk in vervoering. Als auteur ziet ze de stad als bron van verhalen van mensen. Ze zei het ook zo mooi: “Cities are stories waiting to be told”. Haar pleidooi voor nieuwsgierigheid raakt - dit realiseerde ik me later - de kern van onze visie bij SVP: nieuwsgierigheid naar het doen en laten van mensen drijft ons. We willen gebieden en gebouwen maken die mensen ruimte bieden om elkaar te ontmoeten en stimuleren zich te ontplooien... Aan het werk dus maar weer!
Wil je ook geraakt worden door Chimamanda’s “Cities are deposerities of dreams” en “Cities are places were people are given room”? Luister dan naar de audioregistratie.
