De woningen markeren de overgang van besloten woonhoven naar een open parkruimte. Ze fungeren als afronding van het stratenpatroon en als rand naar het groen. De woningen zijn als open haken gegroepeerd rond een parkeerhof. Ze liggen verhoogd ten opzichte van het maaiveld en vormen de gebouwde variant van de ‘clumps’ in het park. De toegang naar de woningen vindt plaats langs een verhoogd trottoir dat toegankelijk is via een trap en een hellingbaan. Via een brede trap in de hoek is ook het park rechtstreeks bereikbaar.
Vanwege hun bijzondere ligging hebben de woningen geen voor- of achterkant. Aan de parkzijde hebben ze een privé buitenruimte in de vorm van een terras. Een houten pergola vormt hier de zachte overgang met de woonkamer. Aan de andere zijde vormen de bergingen de begrenzing voor de entreezone. Alle terrassen worden gebouwd uitgevoerd vanwege de snel verzakkende ondergrond.
De parkachtige setting vraagt om herkenbare uitgesproken blokken als tegenwicht met de natuurlijke elementen. Het eenduidige hoofdvolume wordt in metselwerk uitgevoerd. Dakkapellen en bergingen maken onderdeel uit van dit volume en vormen karakteristieke accenten. Houten erfafscheidingen en louvres in de raamopeningen verzachten het harde karakter en leggen de relatie met de natuurlijke omgeving. De verhoogde terrassen worden afgewerkt met gepigmenteerd beton in de kleur van de dakpannen. De rustige en terughoudende materiaal- en kleurkeuze zorgt ervoor dat er een evenwichtig geheel is ontstaan dat opgaat in de natuur.
